Reynsla fólks af því að vera aðstandandi sjúklings sem hefur nýlega veikst af heilablóðfalli og dvelur á sjúkradeild

Abstract

Tilgangur þessarar rannsóknar var að varpa ljósi á reynslu fólks af því að vera aðstandandi sjúklings sem hefur nýlega fengið heilablóðfall og dvelur enn á sjúkradeild til endurhæfingar. Komið hefur fram í rannsóknum að horfur heilablóðfallssjúklinga eru oft óútreiknanlegar og að heilablóðfalli getur fylgt óvissa og breytingar á aðstæðum fjölskyldna. Jafnframt hefur komið fram að aðstandendur þarfnast stuðnings frá heilbrigðisstarfsfólki og skilnings á að þá langi til að taka þátt í umönnun sjúklings. Rannsóknin var eigindleg og byggðist á fyrirbærafræðilegum tökum van Manen. Tekin voru viðtöl við sjö þátttakendur, fimm konur og tvo karla á aldrinum 50-80 ára sem töldu sig nánustu aðstandendur sjúklinganna. Helstu niðurstöður eru eftirfarandi: Aðstandendur upplifa óöryggi og varnarleysi vegna veikinda sjúklings. Þeir finna fyrir togstreitu milli löngunar til að annast sjúkling, og misjafnra aðstæðna og getu til þess, þar sem starfsfólk gerir ráð fyrir að þeir taki að sér umönnun þegar heim er komið. Það reynist sumum aðstandendum heilsufarslega erfitt. Þeir vilja geta tjáð sig um reynslu sína við fagfólk og að geta litið á sjúkradeildina sem sinn stað. Aðstandendur taka á óörygginu með því að flétta veikindin inn í daglegt líf sitt og líta á þau, umönnunina og þá óvissu, sem fylgir, sem eðlilegan hluta fjölskyldulífsins. Þar hefur fólk að leiðarljósi þekkingu á sínum nánustu og hvernig framtíðin blasir við. Stuðningur innan fjölskyldu og frá fagfólki er aðstandendum mikilvægur í þessum breytingum. Niðurstöður gefa vísbendingar um að reynsla aðstandenda sé til þess fallin að auka skilning hjúkrunarfræðinga á því hvernig þeir geti sem best stutt aðstandendur og sjúkling við umönnun og önnur viðfangsefni daglegs lífs.