Túlkun prófþátta og undirprófa Íslenska þroskalistans : möguleikar á þversniðsgreiningu

Abstract

Í þessari grein eru kynntar niðurstöður útreikninga sem gera kleift að átta sig á algengi munar sem kemur fram hjá einstökum próftökum í stöðlunarúrtaki íslenska þroskalistans. Túlkun á niðurstöðum íslenska þroskalistans hefur ekki haft annan fræðigrunn en marktektarprófanir en augljós vandi við þá aðferð er að ekki fer alltaf saman tölfræðileg og klínísk marktekt. Lýst er aðferð við þversniðsgreiningu þar sem safntíðni mesta munar á einstökum undirprófum er lögð til grundvallar. Einnig er gerð grein fyrir algengi mesta munar milli prófþátta. Í ljós kemur að munur við hefðbundin merktektarmörk (5%) er svo algengur í stöðlunarúrtakinu að hann getur vart talist til marks um sérstaka eða einkennandi erfiðleika. Munur á bilinu 9-12 stig nær marktekt en jafnvel meðaltal munar milli málþáttar og hreyfiþáttar var 11,8 hjá drengjum, hvort sem málþáttur eða hreyfiþáttur var hærri. Hjá stúlkum var meðaltalsmunurinn 11,2 þegar málþáttur var hærri og 10,8 þegar hreyfiþáttur var hærri. Munur af stærðinni 23 mælitölu stig eða meira á milli hæstu og lægstu mælitalna sex undirprófa kemur fyrir hjá um 11% drengja og tæplega 9% stúlkna í stöðlunarúrtakinu.

The paper presents data from the standardization sample of the Icelandic Devolpmental Inventory (IDI) and portrays sample frequencies of specified differences between individuals'component and subtest scores. This information supports profile analysis of indivitual IDI scores, but hitherto tests of statistical signifivance have been the only available route for IDI users interested in individual profile vomparisons. The result suggest that IDI profile interpreters, who rely on statistical significance only, will tend to overestimate clinical relevance of component and subtest profile differencees.