Samfélagsgeðlækningar

Abstract

Samfélagsgeðþjónusta – hvað er nú það? -- Einn af fyrstu sjúklingunum sem ég tók á móti, þegar ég hóf störf sem aðstoðarlæknir á geðdeild Landspítala snemma í 10. áratug síðustu aldar, var tæplega fertug kona, köllum hana Önnu, en nafn hennar var annað. Hún þjáðist af alvarlegum geðrofssjúkdómi og kom inn illa til reika, afar vannærð og tötrum klædd. Hún hafði síðast legið á sömu deild tæpum tveimur árum áður og áætlað hafði verið að hún hitti lækni sinn í eftirliti á stofu. Þangað hafði hún aldrei mætt – hún var of veik til að nýta sér slík úrræði – og gleymdist, ein í íbúðarholu, þangað til ástandið var loks orðið svo slæmt að nágrannar höfðu samband og hún kom inn í fylgd lögreglu. Það sem sló mig þá var að svona nokkuð gæti gerst í litlu landi eins og Íslandi. Það sem slær mig núna, eftir reynslu af geðþjónustu í miklu stærri þjóðfélögum, er að svona skuli hafa gerst yfir höfuð. Við höfum kannski tilhneigingu til að treysta um of á tengslanetið í samfélaginu, frekar en byggja upp kerfi sem gætir þess að enginn falli á milli möskvanna og gleymist.