Hugræn atferlismeðferð á sjúkrahúsi

Abstract

Notkun hugrænnar atferlismeðferðar (HAM) hefur færst í vökst undanfarin ár, bæði hjá læknum og sálfræðingum á stofum, en einnig inni á sjúkrahúsum og öðrum stofnunum. Nokkrar mismunandi útfærslur eru til á HAM (Stuart 1997), m.a. aðferðir sem hafa verið þróaðar fyrir inniliggjandi sjúklinga, en yfirleitt er aðeins um áherslumun á ræða. Meðferð inni á sjúkrahúsum býður upp á fleiri möguleika en reyndin er á stofum eða göngudeildum. Taka þarf að tillit til þess að innlagðir sjúklingar eru yfirleitt veikari en þeir sem eru meðhöndlaðir utan sjúkrahúsa. Þetta tvennt, möguleikar sem skapast vegna innlagnar og meiri þarfir sjúklinganna, gera að verkum að beita þarf útfærslu á HAM sem löguð hefur verið að þörfum inniliggjandi sjúklinga. Með teymisvinnu geta fleiri meðferðaraðilar veitt sjúklingnum þjónustu út frá samræmdri meðferðarnálgun. Jafnframt gerir meðferð inni á sjúkrahúsi nákvæmara gæða- og árangursmat kleift, því auðveldara er að fylgjast með framförum. Aftur á móti dregur það úr gildi matsins að sjúklingurinn er ekki í sínu eðlilega umhverfi.