Hlúð að svefni, hlúð að heilsu

Abstract

Trúlega gera sér fáir grein fyrir því hversu dýrmætur svefninn er fyrir líf og heilsu, -fyrr en hann bregst. Svo lengi sem við sofum án mikilla vandkvæða leiðum við varla hugann að svefninum. Í sumra augum er þó kannski tíminn sem við verjum í svefn óþarflega mikill. Hvers vegna að eyða u.þ.b. þriðjungi sólarhringsins (og þar með ævinnar) í svefn? Væri ekki freistandi að hagræða á þessu sviði og stytta svefninn og nýta viðbótar vökutíma betur til að auka afköst í starfi og/eða tómstundum? Þannig mætti koma til móts við sívaxandi efhahagslegar og félagslegar kröfur, sem leiða okkur hraðbyri inn í „opið-allan-sólarhringinn samfélagið" Svarið er þó einfalt, við getum ekki ráðskast með svefninn nema að mjög takmörkuðu leyti án þess að það komi niður á líðan okkar að deginum.