Unglingadrykkja og viðbrögð við henni

Abstract

Mikil umræða hefur verið um áfengisneyslu unglinga í íslensku samfélagi á síðustu árum og er hún almennt talin mikið áhyggjuefni. Áhugi almennings á málefnum unglinga hefur aukist, umræða um skólamál hefur aukist og höfðað er til ábyrgðar foreldra á velferð unglinganna. Rannsóknir sýna að unglingadrykkja hefur aukist og að unglingar eru yngri en áður þegar þeir byrja að nota áfengi í einhverjum mæli. Rannsókn á áfengisneyslu íslenskra unglinga sýndi að þeir sem höfðu hætt í skóla drukku meira en hinir sem enn voru í skóla (Ása Guðmundsdóttir 1990). Erlendar rannsóknir benda til að áfengisneysla unglinga tengist meðal annars brottfalli úr framhaldsskólum og ótímabærri þátttöku í fullorðinsheiminum, án undirbúnings eða færni til þess (Guy oil. 1994). Umræðan í fjölmiðlum og meðal almennings hefur því í auknum mæli beinst að því að reyna að fyrirbyggja að unglingar hefji áfengisneyslu jafnsnemma og þeir gera í dag. Til þess að hægt sé að beita mark-vissum forvörnum er nauðsynlegt að fylgjast með þeim breytingum sem verða á neysluvenjum unglinga. Greining á viðhorfum ungs fólks til neyslu áfengis og takmarkana á aðgengi að því er talin gefa til kynna hvort drykkjumenningin er að breytast eða ekki. Á sama hátt má segja að viðhorf til leyfilegs áfengiskaupaaldurs séu háð félagslegri skilgreiningu á því hvenær fullorðinsárin hefjist.